“ΛΟΛΑ”
Μια συναυλία, ένα τραγούδι, ένας δίσκος, ένα διήγημα.
Ο Κωστής Μαραβέγιας επισκέπτεται τους φίλους του σε όλη την Ελλάδα για να παρουσιάσει τον καινούργιο του δίσκο «Λόλα». Συνοδευόμενος από 7μελή μπάντα θα συστήσει στο κοινό τη Λόλα, την πιο ανέλπιστη μούσα, ένα σύμβολο αισιοδοξίας, ομορφιάς και αγάπης εν μέσω μιας “ιδιαίτερης” πραγματικότητας.
Για τον ίδιο τον εμπνευστή της, η Λόλα άλλαξε τη ζωή του έπειτα από το ταξίδι τους στο Καστελλόριζο την άνοιξη του 2009. «Σε μια περίεργα αμήχανη εποχή εμφανίστηκε στη ζωή μου η Λόλα. Διαμέσω εθνικής περισυλλογής και της κόντρας της λογικής – με οδηγό το “πρέπει”, με το συναίσθημα – με οδηγό το “θέλω”, εμφανίζεται η Λόλα και ανατρέπει τα πάντα.»
Τώρα ήρθε η στιγμή, δύο χρόνια μετά, να την τιμήσει, με μια βραδιά αφιερωμένη σε εκείνη, μια βραδιά εμπλουτισμένη από κοινές αναμνήσεις και υποσχέσεις για το μέλλον. Είστε όλοι καλεσμένοι να χορέψετε μαζί τους.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το διήγημα “Η Λόλα”:
“- Φαίνεσαι φοβερός τύπος. Πώς σε λένε;
– Μάρκο.
– Πόλο; Κέρδισες Μάρκο Πόλο! Με ανακάλυψες!
Έγειρε το κεφάλι της στο τζάμι σιγοτραγουδώντας τη μελωδία του Μπλου Ιν Γκριν που μόλις ξεκινούσε. Ήταν το τρίτο τρακ του δίσκου. Με τα δυο της χέρια άρχισε να κουνάει την βρεγμένη της φούστα πάνω κάτω για να στεγνώσει. Μόλις που προλάβαινα να δω τις γυμνές της γάμπες που γυάλιζαν από το νερό της βροχής. Παρόλο που δεν ήταν ψηλή είχε ιδανικές αναλογίες. Θα θελα πολύ να σκύψω και ν’ ακουμπήσω τα μάγουλα μου ανάμεσα στους βρεγμένους μηρούς της. Το δέρμα της μύριζε κανέλα και βανίλια. Δεν την ένοιαζε που δίπλα της καθόταν ένας άγνωστος τριαντάρης που θα μπορούσε να της κάνει οτιδήποτε. Σπάνιο να αφήνονται οι άνθρωποι σε αγνώστους έξω από το οικείο τους περιβάλλον. Ούτε μια υποψία φόβου ή συστολής. Τέτοιο ταμπεραμέντο μόνον από τσιγγάνους έχω συναντήσει. Συνέχιζε να κοιτάζει έξω σιγοτραγουδώντας, η βροχή δυνάμωνε και η μουσική και η φωνή της χανόντουσαν στον χτύπο της. Δεν ξαναμιλήσαμε ούτε ξαναγύρισε το κεφάλι της προς τα μένα. Αποκοιμηθήκαμε ταυτόχρονα.