Πρώτη ζωντανή παρουσίαση του άλμπουμ της Μαρίας Λατσίνου “Μια Ανάσα Δρόμος”
Η ιδιοσυγκρασιακή, όσο και ανανεωτική, μουσική πρόταση της Μαρίας Λατσίνου βρίσκει τον ιδανικό χώρο για την πρώτη αυτή ζωντανή παρουσίαση στο Θέατρο Πόρτα.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει όλα τα τραγούδια του άλμπουμ καθώς και αρκετά άλλα που δεν συμπεριελήφθησαν στο cd.
Την Μαρία Λατσίνου (φωνή) πλαισιώνουν στη σκηνή ο ίδιος ο συνθέτης των τραγουδιών Χρήστος Αλεξόπουλος στο πιάνο και οι Αντώνης Σταύρου (ακορντεόν), Γιώργος Ανδρουλάκης (κρητική λύρα με συμπαθητικές χορδές) Γιώργος Λιάπης (μπάσο) και Φοίβος Βαλαβάνης (ντραμς).
Η συναυλία εντάσσεται στο πλαίσιο του κύκλου συναυλιών του Θεάτρου Πόρτα “Τρίτες Παράλληλες” (καλλιτεχνικός διευθυντής του κύκλου ο Κορνήλιος Σελαμσής) ο οποίος πήρε παράταση μετά το Πάσχα για ακόμη λίγες Τρίτες.
Οι “Τρίτες Παράλληλες” είναι ένας σημαντικός κύκλος συναυλιών, ρεσιτάλ και μουσικών προγραμμάτων που το Θέατρο Πόρτα παρουσιάζει στο κοινό του ακολουθώντας τον απλό άξονα: «Η μουσική χωρίζεται σε δύο είδη, την καλή και την κακή». Το δεύτερο είδος οι «Τρίτες Παράλληλες» το έχουν αφήσει απ’ έξω. Όλες όμως οι «υποκατηγορίες» του πρώτου έχουν χώρο στο πλουσιότατο πρόγραμμα που ως τώρα έχουν παρουσιάσει και θα παρουσιάσουν με φιλοδοξία τις μουσικές εκπλήξεις σε μια σειρά από μοναδικές και πρωτότυπες βραδιές.
Θέατρο Πόρτα: Μεσογείων 59, 115 26 Αθήνα Τηλ.: 210 -77 11 333
www.porta-theatre.gr
Ώρα έναρξης: 21.15
Eίσοδος: 10 €
Υπάρχει η δυνατότητα προπώλησης στο http://www.viva.gr/tickets/venues/theatro-porta/
Ενδεικτικά σχόλια στα έντυπα και στο διαδίκτυο από την ημέρα της κυκλοφορίας του άλμπουμ ως σήμερα:
Είναι πολλά αυτά που κάνουν αυτό τον δίσκο ξεχωριστό. […] Σπάνιο ηχόχρωμα, καλοδουλεμένη τεχνική που την καταλαβαίνει κανείς από τα πρώτα λεπτά της ακρόασης, εκρηκτική έκφραση, αβίαστη θεατρικότητα, καθαρά δική της ερμηνεία που σε κάνει να την αναγνωρίζεις αμέσως, φοβερές δυναμικές και μια χροιά που θυμίζει κάτι από ζεστό μπρούντζο μέχρι καθαρό κρύσταλλο, που δεν φοβάται ακόμα και να ραγίζει και να τσαλακωθεί για να παίξει με τις εικόνες της.
Εφημερίδα των Συντακτών, Άννα Δακουρού
Στιχουργικά στο Μια Ανάσα Δρόμος ο Χ. Αλεξόπουλος καταθέτει μια εντυπωσιακά ολοκληρωμένη άποψη για τη «χαμένη γενιά» όπως είναι ο τίτλος ενός από τα καλύτερα τραγούδια εδώ, δηλαδή τη γενεά του, τη γενεά των σαραντάρηδων […]. Αυτό όμως που κυρίως κάνει το Μια Ανάσα Δρόμος – δίχως ούτε για μια στιγμή να καμώνεται ότι είναι «πρωτοπορία» – […] είναι να κομίζει μια συνειδητή, ριζική και ουσιαστική πρόταση ανανέωσης του σημερινού λόγιου ελληνικού τραγουδιού με την μορφή ενός… rock album! […]
Mια φωνή από τις ελάχιστες που έχουν περάσει από το ελληνικό rock και προσωπικά θεωρώ πολύ δύσκολο να βρεθούν πολλές ανάλογες της και στο μέλλον.
Music Paper.gr , Θάνος Μαντζάνας
Σε ένα δίσκο που αναμειγνύει την jazz αισθητική με rock attitude –χωρίς κιθάρες– και συνδυάζει την κρητική λύρα με την ψυχεδέλεια, η Μαρία Λατσίνου ξεδιπλώνει μέσα από τη θεατρικότητα και τη δυναμικότητά της, με τη συντροφιά της μουσικής του Χρήστου Αλεξόπουλου, ένα μουσικό ταξίδι με κεντρικούς σταθμούς τη γιορτή, το παιχνίδι, την προσμονή αλλά και την απογοήτευση, το παράπονο, την απώλεια – όλα παρόντα και απαραίτητα σε κάθε διαδρομή.
Εφημερίδα Αυγή – ένθετο Κόκκινη Καρφίτσα, Πέννυ Γέρου
Φαίνεται να είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες του 2015.
tospirto.net Μάκης Μηλάτος
Πάντως, εκείνο που αποκαλύπτεται μετά από απανωτές ακροάσεις (το «Μια Ανάσα Δρόμος» το απαιτεί) είναι πως τα τραγούδια του Αλεξόπουλου δεν είναι συνηθισμένα – δεν είναι από’κείνα που ακούμε από ‘δω κι από ‘κει. Έχουν μη προφανείς μελωδίες και αναπτύξεις, και μιαν αυθεντικότητα (ως δημιουργίες ή κατασκευές) που σε παρασύρει με τον τρόπο της. Η Λατσίνου πάντα εξαιρετική, εισβάλλει σ’αυτά τα συνθέματα και τα αποδίδει με τη στόφα του αληθινού ερμηνευτή. Δύσκολα μπορώ να θυμηθώ ελληνικό άλμπουμ, με γυναικεία φωνή, που να φέρνει προς το «Μια Ανάσα Δρόμος».
ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ, Φώντας Τρούσας
Τραγουδάει «θεατρικά» αλλά χωρίς στόμφο και σε κερδίζει με την απλότητά της.
JoyTV.gr
Βύρων Κριτζάς (σε θέμα με τίτλο «οι 5 πιο ενδιαφέρουσες νέες ελληνίδες τραγουδίστριες!»)
Η Μαρία Λατσίνου μπαινοβγαίνει στο χωροχρονικό συνεχές και βολτάρει στα καμπαρέ της δεκαετίας του ’30, αλλά και στα Jazz Club της ShiTown της προηγούμενης δεκαετίας. Μελιάζει, αυθαδιάζει, σαρκάζει…
Είναι μια σπουδαία δουλειά, όπως όλες οι δουλειές της εν λόγω δισκογραφικής. Είναι ένα άλμπουμ ζυμωμένο με πολλή έμπνευση, ακόμα περισσότερο ζήλο και τόνους μελωδίας. […] Διαβάζω ότι το άλμπουμ θα παρουσιαστεί ζωντανά τις 28 Απριλίου. Θα είμαστε εκεί!
Noisy.gr , Κώστας Κούλης
Ποια είναι η τελευταία πραγματικά σπουδαία γυναικεία φωνή που ακούσατε; Ο Αλεξόπουλος εμπιστεύτηκε τη φωνή της Λατσίνου για το τελευταίο άλμπουμ του σε δικούς του στίχους και μουσική, χρησιμοποιώντας το όνομά της και εισάγοντάς την έτσι στη δισκογραφία ως αυτόνομη καλλιτέχνιδα. Το αποτέλεσμα δικαιώνει την εμπιστοσύνη του δημιουργού στην ερμηνεύτρια.
[..] Η Λατσίνου αξιοποιεί με καλύτερο τρόπο την φωνητική της κατάρτιση, ελέγχοντας τους φθόγγους που παράγει ώστε να εξυπηρετήσει τον στόχο και την ατμόσφαιρα του κάθε κομματιού
[…] ο δίσκος κερδίζει κυρίως στην ακρόασή του ως άλμπουμ, ως σύνολο, και αυτό σίγουρα θα αρέσει σε όσους αντιμετωπίζουν την μουσική ως ολοκληρωμένο έργο και όχι singles και βιντεάκια στο Youtube.
Soundgaze.gr Μιχάλης Κουρής
Το συνοδευτικό δελτίο τύπου για το Μία Ανάσα Δρόμος δεν υπερβάλλει, ούτε γράφει ανακρίβειες: Το ιδιαίτερο ηχόχρωμα του δίσκου πράγματι δεν απαντάται συχνά σε εγχώρια άλμπουμ. Ούτε η ουσιαστική φωνητική προσωπικότητα της Λατσίνου, η οποία άλλοτε χρησιμοποιεί θεατρικούς τρόπους και άλλοτε καθαρά τραγουδιστικούς, κάπου σχεδόν ψιθυρίζοντας και αλλού σκίζοντας τις φωνητικές της χορδές.
Soundgaze.gr Μιχάλης Κουρής
…το “Μια Ανάσα Δρόμος” είναι άλμπουμ που έχει τα στοιχεία που χρειάζονται για να βγει σε μια δοσμένη στιγμή καλύτερα ζωντανά απ’ ό,τι στουντιακά.
Mic.gr , Πάνος Πανότας
[…] είναι μια θαρραλέα κυκλοφορία και μια δουλειά που αξίζει την προσοχή σας, ιδιαιτέρως αν ανήκετε σε εκείνους που έχουν βαρεθεί την επανάληψη που συχνά χαρακτηρίζει την ελληνική δισκογραφική παραγωγή.
e-tetRadio, Γιώργος Μυζάλης
Η σύμπραξη αυτή, λαμβάνει χώρα σε δώδεκα κομμάτια που στην πλειονότητά τους εκφράζουν ένα δέσιμο, μια συμπαγή από κοινού δράση, μια γόνιμη αλληλεπίδραση. Μια αλληλεπίδραση που συντελείται σε ένα περιβάλλον -ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός- υβριδικής δημιουργικής αντίληψης. Μιας αντίληψης, η οποία αφορμάται αρχικά (μονάχα) από τη δεκαετία του ’30 και τη μεταβατική περίοδο ανάμεσα στον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή τον Μεσοπόλεμο, για να επισκεφθεί ποικίλα ηχητικά ιδιώματα και λαογραφικά συστατικά, ούτως ώστε να μεταδώσει εν τέλει το στίγμα του «σήμερα», της εποχής που απλώνεται πια μπρος μας.
“Δισκοπάθεια” Παναγιώτης Σταθόπουλος