Το καλοκαίρι έχει αρχίσει να δείχνει τα πρώτα του σημάδια κάτι που σημαίνει ότι οι μέρες του θεάτρου-με εξαίρεση το φεστιβάλ Αθηνών, είναι μετρημένες!
Εάν ακόμα αμφιταλαντεύεστε για το πού να πρωτοπάτε και ποιες θεατρικές παραστάσεις αξίζει να παρακολουθήσετε (που ακόμα παίζονται), γιατί οι περισσότερες έριξαν αυλαία πριν το Πάσχα, ακολουθεί μια λίστα με τις επιλογές του athenstimeout που θα σας δώσει μια συγκεντρωτική εικόνα και θα σας βοηθήσει να επιλέξετε:
Η Αγριόπαπια (μέχρι 3/6)
του Χένρικ Ίψεν ή η διαλεκτική της μετα-αρετής σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου
Αν έχεις εσύ δίκιο κι εγώ άδικο, τότε δεν αξίζει να τη ζει κανείς αυτή τη ζωή.
Ο Γκραίγκερς γυρίζει στην πατρίδα του έπειτα από χρόνια απουσίας σ’ ένα ερημικό μέρος, όπου ανέπτυξε τη φιλοσοφία του για τη ζωή, την οποία αποκαλεί «επιταγή του ιδεώδους» και συνοψίζεται στον αγώνα για επίτευξη της αλήθειας με κάθε θυσία. Επιστρέφοντας ξανασυναντά τον παιδικό του φίλο Γιάλμαρ Έκνταλ, ο οποίος ζει σε μία πλάνη ως προς την οικογενειακή του γαλήνη, τη συζυγική του ευτυχία και το μέγεθος της προσωπικότητάς του. Ο Γκραίγκερς τον θεωρεί τότε ιδανικό παραλήπτη για την «επιταγή» του και επιχειρεί να οδηγήσει την οικογένεια Έκνταλ στη συνειδητοποίηση της ψευδαίσθησής της και να «σώσει» με κάθε κόστος την αγριόπαπια από τον βυθό.
Η αλήθεια πρέπει να αποκαλύπτεται, όποιο κι αν είναι το κόστος, διότι μόνο τότε μπορεί κανείς να γίνει κοινωνός της ιδεώδους ζωής, υποστηρίζει ο Γκραίγκερς κατά την αντιπαράθεσή του με τον Ρέλινγκ πάνω στη μοίρα του Γιάλμαρ. Το ζωτικό ψεύδος είναι η θεραπεία διά πάσαν νόσον, αντιτείνει ο πνευματικός του αντίπαλος. Ο Χένρικ Ίψεν, ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές κι επαναστάτες του παγκόσμιου θεάτρου, για άλλη μια φορά αποκαθηλώνει πρότυπα γράφοντας την Αγριόπαπια, μια ποιητική και γεμάτη συμβολισμούς τραγικωμωδία για τα ζωτικά ψεύδη και τις μετα-αρετές μας, που διαδραματίζεται μέσα στο χάσμα δύο οικογενειών.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Δημήτρης Τάρλοου, σημειώνει: «Σε μια χώρα όπου η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας τρέφεται από τα ζωτικά της ψεύδη, ιδεολογικά και ιστορικά, σε μια χώρα που κανείς δεν θέλει να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη, σ’ έναν τόπο που έχει εξορίσει ό,τι αληθινό και ουσιώδες, που έχει μετατρέψει τη φύση σε τσιμέντο, εκεί μας μεταφέρει η Αγριόπαπια. Στην πατρίδα των παθιασμένων αγωνιστών με τις φουσκωμένες τσέπες, εκείνων που εξαιτίας των δικών τους τραυμάτων, συμπλεγμάτων και ανεπαρκειών δεν διστάζουν να καταστρέψουν τα πάντα γύρω τους, σ’ έναν τόπο αυταπάτης, ντρόγκας και ακραίου συμφέροντος. Σε μια χώρα με θύματα παιδιά και εφήβους που σαν τις κυνηγημένες από τις άθλιες καραμπίνες αγριόπαπιες, χώνουν το κεφάλι μέσα στην λάσπη του βυθού και μένουν για πάντα εκεί. Ακίνητα και σιωπηλά.»
Διάρκεια: 180 λεπτά, με διάλειμμα
Τιμές Εισιτηρίων: Τετάρτη γενική είσοδος (λαϊκή) 15 ευρώ, Παρασκευή έως Κυριακή: κανονικό 20 ευρώ, senior (άνω των 65): 17 ευρώ, φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), ανέργων, ΑμεΑ: 14 ευρώ.
Κάθε Παρασκευή με αγγλικούς υπέρτιτλους (προτεινόμενες θέσεις: κεντρικό & δεξί διάζωμα (όπως φαίνονται στην οθόνη), σειρές: Α, Β, Γ, Δ).
Every Thursday with English surtitles. (recommended seats: central & right terrace (on your screen), rows: Α, B, C, D)
Κατά την διάρκεια της παράστασης ακούγονται ήχοι πυροβολισμών.
Δείπνο Ηλιθίων (μέχρι 22/4)
του Φρανσίς Βέμπερ
Το έργο
Το Δείπνο Ηλιθίων (Le Dîner des Cons) γράφτηκε από τον Φρανσίς Βεμπέρ το 1993. Έκανε πρεμιέρα στο Théâtre des Variétés τον Σεπτέμβριο του 1993 και έμεινε στο ρεπερτόριο του θεάτρου μέχρι τον Ιανουάριο του 1996. Τους κεντρικούς ρόλους ερμήνευσαν οι Jacques Villeret (ως Φρανσουά Πινιόν) και Claude Brasseur (ως Πιερ Μπροσάν).
Το 1998 έγινε ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του ίδιου του Βεμπέρ με πρωταγωνιστές τον Jacques Villeret (στον ρόλο και πάλι του Φρανσουά Πινιόν) και τον Thierry Lhermitte (ως Πιερ Μπροσάν), κάνοντας τεράστια επιτυχία (σχεδόν 9,5 εκατομμύρια εισιτήρια). Η ταινία τιμήθηκε επίσης με μία σειρά από βραβεία César και Lumières.
Έκτοτε, το έργο ανεβαίνει συνεχώς σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ αρκετές είναι και οι κινηματογραφικές του μεταφορές.
Εκδοχές του ήρωα του Βεμπέρα, Φρανσουά Πινιόν υπάρχουν και σε προηγούμενα αλλά και σε επόμενα έργα του.
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος επιστρέφει, για 2η χρονιά στο Κάππα, έχοντας μαζί του νέους συνδαιτυμόνες.
Ο Πιερ Μπροσάν, πλούσιος μεγαλοεκδότης στο Παρίσι, οργανώνει κάθε εβδομάδα με τους πλούσιους φίλους του ένα… ιδιότυπο δείπνο: Καθένας βρίσκει έναν «ηλίθιο», τον καλεί στο δείπνο, τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν, γελούν εις βάρος των ανυποψίαστων καλεσμένων τους και στο τέλος, αυτός που έχει φέρει τον πιο τέλειο «ηλίθιο», στέφεται νικητής!
Ο Φρανσουά Πινιόν, ένας αθώος, αφελής, καλοπροαίρετος άνθρωπος, είναι ο πολλά υποσχόμενος «ηλίθιος» του Πιερ γι’ αυτήν την εβδομάδα. Τον καλεί στον σπίτι του για να γνωριστούν και εν συνεχεία να πάνε στο δείπνο. Κι εδώ αρχίζει μία σειρά από ανατροπές, όπου διαλύονται τα πάντα. Ο Πινιόν με την αφέλεια και την αθωότητά του, προκαλεί απανωτούς σεισμούς. Μέσα σε λίγη ώρα, ο άτρωτος “man of the year”, Πιερ, αποδομείται και γίνεται αξιοθρήνητος ανθρωπάκος. Τελικά, ποιος απ’ τους δύο είναι ο ηλίθιος; Ο ευρών αμειφθήσεται!
Η Λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας (μέχρι 22/4)
του Κόνορ Μακφέρσον
Το έργο «Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας», του Ιρλανδού συγγραφέα Κόνορ Μακφέρσον, ανεβαίνει την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου από την ομάδα Νάμα για πρώτη φορά στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ.
Λίγα λόγια για το έργο
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από έναν άνδρα κοντά στα πενήντα, τον Τόμι, που έχει αποχωριστεί την οικογένειά του και ζει μόνος πια σε ένα τμήμα του σπιτιού τού θείου του Μόρις, σε μια συνοικία του Δουβλίνου. Οι δουλειές του ποδαριού με τον κολλητό φίλο του Ντοκ, οι γκρίνιες του θείου Μόρις και οι τηλεφωνικοί καβγάδες με την πρώην γυναίκα του είναι η καθημερινότητατου αποτυχημένου και μοναχικού Τόμι. Το έργο αρχίζει με τον Τόμι να φέρνει στον εργένικο και εντελώς ακατάστατο χώρο του μια νεαρή πόρνη, την Έιμι, που μόλις την έσωσε από άγρια επίθεση του φίλου της Κένεθ, του ανθρώπου που την έχει σπρώξει στην πορνεία. Μια σχέση αρχίζει, που θα διαταράξει την όποια ισορροπία της ζωής των πέντε χαρακτήρων και που ενδεχομένως θα εξελιχθεί σε ερωτική αλλά με εμπόδια, αναστολές και επιφυλάξεις από όλους.
Μια μαύρη κωμωδία ιρλανδέζικου ρεαλισμού, που χειρίζεται με χιούμορ αλλά και τρυφερότητα τις δραματικές καταστάσεις, που φτάνουν ως την ακραία βία.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, Κοστούμια, Δ/νσηΠαραγ.: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική, Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκη-0:59
Διανομή: Δημήτρης Αλεξανδρής, Ερρίκος Λίτσης, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Κατερίνα Μαούτσου, Αργύρης Σαζακλής
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 9:15μ.μ.
Κυριακή στις 6:00μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων: Πέμπτη, Παρασκευή: Κανονικό: 15,00€
Φοιτητικό/Ανέργων/Άνω των 65: 12,00€
Σάββατο/Κυριακή/αργίες: Κανονικό: 17,00€
Φοιτητικό και Ανέργων: 14,00€
Άνω των 65: 15,00€
Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94, Κολωνός
Τηλ. 210 5138067
Οι 12 ‘Ενορκοι
του Reginald Rose
Κάθε ψηφοφορία τους είναι και μία μάχη,
αλλά… μία μάχη που πρέπει να κερδηθεί με μόνο όπλο την αλήθεια!
Ποια θα είναι η ετυμηγορία τους; Και με τι «κόστος» για τον καθένα από τους 12;
ΟΙ 12 Ένορκοι, η sold-out παράσταση των τελευταίων χρόνων που έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές και βραβεία, συνεχίζει για 4η συνεχή χρονιά, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.
Το θέατρο Αλκμήνη μετατρέπεται για άλλη μια χρονιά σε δικαστικό μέγαρο, φέρνοντας ενόρκους και θεατές αντιμέτωπους με τη συνείδησή τους.
Υπόθεση
Στη Νέα Υόρκη του 1957, ένα αλλοδαπό αγόρι δεκαέξι χρόνων κατηγορείται για φόνο. Η τύχη του είναι στα χέρια 12 ενόρκων οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι ένοχο. Σ’ αυτή την περίπτωση η θανατική ποινή είναι υποχρεωτική. Οι 12 άντρες κλειδωμένοι σ’ ένα δωμάτιο, άλλοτε ταυτίζονται και άλλοτε συγκρούονται. Πρέπει να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας, ο καθένας από αυτούς, τη συνείδησή του αλλά και τις συνειδήσεις των υπολοίπων. Οι 12 ένορκοι αντικατοπτρίζουν τις προκαταλήψεις της κοινωνίας, μέσα από 12 πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται «βίαια» μπροστά στα μάτια του θεατή.
Τα εσοδα της παράστασης που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Δεκεμβριου το απόγευμα θα δοθουν στην κοικωνικη κουζινα Ο ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ του Κωνσταντινου Πολυχρονοπουλου.
Σημείωμα της σκηνοθέτριας
Η ιδέα να παρουσιάσω το έργο «ΟΙ 12 Ένορκοι» ήρθε πριν τέσσερα χρόνια περίπου όταν είδα την ταινία “12 angry men” του Sidney Lumet. Στο sitewww.tocinemadaki.gr (που ασχολείται με τον κινηματογράφο) είχε γραφτεί μία κριτική για το “the Μan from Earth” (την προηγούμενη μου σκηνοθετική δουλειά) όπου εκφραζόταν στο τέλος η επιθυμία να δει και το “12 angry men” το φως ελληνικής σκηνής. Είχα ξανακούσει για την ταινία από έναν φίλο μου, που μου είχε προτείνει να την σκηνοθετήσω, οπότε όταν διάβασα κι αυτό, πείστηκα ότι πρέπει να τη δω. Χαίρομαι για τις παροτρύνσεις αυτές, γιατί η ταινία με άγγιξε και θέλησα κι εγώ να τη δω επί σκηνής. Θέλησα να δω 12 ηθοποιούς, σε απόσταση αναπνοής από τον θεατή, να κορυφώνουν και να ηρεμούν σ’ ένα καρδιογράφημα 120 παλμών και άνω.
Στη θεατρική του μεταφορά, κράτησα την εποχή που γράφτηκε το έργο, γιατί βρίσκω πολύ ελκυστικό όταν το θέατρο, μας παίρνει από το τώρα και το εδώ και μας ταξιδεύει σε άλλα μέρη και χρόνους. Αυτό το ταξίδι στο παρελθόν, παρά τη χιλιομετρική και χρονική του απόσταση από το εδώ και το τώρα, μας δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στην ουσία τους. Οι ίδιες απόψεις θα μπορούσαν να εκφραστούν και σήμερα, ειδικά όσον αφορά τον ρατσισμό κι αυτό δεν το λες καθόλου «ευτυχώς». Και δεν μιλάμε μόνο για φυλετικό ρατσισμό, αλλά επίσης κοινωνικό, θρησκευτικό, σεξιστικό και οπουδήποτε χωράει η έννοια του διαφορετικού. Δηλαδή παντού.
Στην παγκόσμια πραγματικότητα του σήμερα βλέπουμε να ξεπηδούν έντονα φασιστικά μανιφέστα, που προφανώς δεν ήταν πολύ καλά θαμμένα. Ακόμη, γίνονται προτάσεις για επαναφορά της θανατικής ποινής σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στη δική μας. Απόψεις και πιστεύω που εκφράστηκαν σ’ ένα έργο του ’57 το οποίο γράφτηκε ωκεανούς μακριά από την Ελλάδα, μεταφέρονται αυτούσια στο τώρα και στο εδώ και τίποτα δεν σου «χτυπάει». Ο άνθρωπος συνεχίζει να επιλέγει να είναι αστόχαστος και να καταδικάζει -είτε μεταφορικά, είτε κυριολεκτικά- με την πρώτη ευκαιρία τον συνάνθρωπο του. Αυτό, κάνει το έργο επίκαιρο και διαχρονικό, δείχνοντας μας ότι ο ρατσισμός αντιστέκεται σθεναρά ακόμη σε ιδέες περί φιλελευθερισμού. Αλλά, οι ιδέες αυτές παρά του ότι απαιτούν σθένος, καίνε ακόμη μέσα σε Ανθρώπους που αγωνίζονται για την αλήθεια, την αγάπη και τη συγχώρεση με όλο τους το είναι.
Χώρος: θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ (Αλκμήνης 8, Γκάζι – μετρό Κεραμικός)
Παράσταση: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.30 & Κυριακή στις 18.30
Διάρκεια: 90’ (χωρίς διάλειμμα)
Το συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη
του Θανάση Βαλτινού
Σε μια ταραγμένη Ελλάδα – πόλεμος του 1897- που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ο ξενιτεμός στη «γη της επαγγελίας», την Αμερική, ήταν ένα όνειρο που κυνηγούσαν όλοι με κάθε θυσία.
Στο έργο του Θανάση Βαλτινού ξετυλίγεται η αληθινή ιστορία του Ανδρέα Κορδοπάτη, ο οποίος το 1903 ξεκίνησε από το χωριό Δάρα Μαντινείας για να καταλήξει παράνομος και κυνηγημένος μετανάστης στην Αμερική, ακολουθώντας τους χιλιάδες μετανάστες από όλη την Ελλάδα και κυρίως από την Πελοπόννησο.
Το έργο βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Ανδρέα Κορδοπάτη από το χωριό Δάρα Μαντινείας και μας μιλάει για τις περιπέτειες που πέρασε όταν το 1903 αποφάσισε να φύγει μετανάστης για την Αμερική, ακολουθώντας τους χιλιάδες μετανάστες από όλη την Ελλάδα και κυρίως από την Πελοπόννησο.
Σε μια ταραγμένη Ελλάδα -πόλεμος του 1897- στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ο ξενιτεμός στη «γη της επαγγελίας» ήταν ένα όνειρο που κυνηγούσαν όλοι με κάθε θυσία. Έτσι ο Κορδοπάτης, βγήκε παράνομα στην Αμερική και έζησε κυνηγημένος λαθρομετανάστης σε πολλές πολιτείες.
Θεατρική διασκευή – Σκηνοθεσία: Αντώνης Αντωνίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νατάσσα Ασίκη
Σκηνικά – κοστούμια: Νίκου Κασαπάκη
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Στο ρόλο του Ανδρέα Κορδοπάτη ο Αντώνης Αντωνίου
Διάρκεια: 85 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Το Παιχνίδι της Σφαγής (μέχρι 22/4)
του Ευγένιου Ιονέσκο
σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα
Στο Εθνικό Θέατρο – Σκηνή Κοτοπούλη – Ρεξ
Έναρξη: 22 Φεβρουαρίου 2018
Λήξη: 22 Απριλίου 2018
Μια τολμηρή σκηνική σύλληψη, μια μουσική παράσταση για τον άνθρωπο μπροστά στο παράλογο από τον έμπειρο σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα.
Μια ξαφνική και άγνωστη επιδημία αποδεκατίζει την πόλη. Οι άνθρωποι πεθαίνουν απροειδοποίητα, χωρίς κανείς να γνωρίζει το γιατί. Το κράτος και η επιστήμη, ανίσχυρα μπροστά στην πάνδημη λαίλαπα του θανάτου, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το κακό.
Κι ενώ μπροστά στην απειλή του θανάτου τα προσχήματα και τα κοινωνικά προσωπεία πέφτουν, οι άνθρωποι συνεχίζουν να θεωρητικολογούν προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τα αίτια της επιδημίας. Όμως κάθε θεωρία και δράση αποδεικνύονται μάταιες. Ο θάνατος είναι μια πραγματικότητα που ούτε κατανοείται, ούτε πολιτικοποιείται, ούτε αποφεύγεται. Είναι το ίδιο το παράλογο που στοιχειώνει την ανθρώπινη συνθήκη, και που κανένα πολιτικό σύστημα και καμιά θεωρία δεν μπορεί να μας γλιτώσει απΆ αυτό.
Μετάφραση – Διασκευή: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Σκηνογραφία: Γιάννης Κακλέας – Σάκης Μπιρμπίλης
Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Χορογραφία: Αγγελική Τρομπούκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ
Video: Στάθης Αθανασίου
Διανομή
Στεφανία Γουλιώτη, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Στέλιος Ιακωβίδης, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Λαέρτης Μαλκότσης, Λεωνή Ξεροβάσιλα, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Νικόλας Παπαγιάννης, Πασχάλης Παπαδάκης, Πάνος Παπαδόπουλος, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Γιώργος Στάμος, Αναστασία Στυλιανίδη, Αρετή Τίλη, Έλενα Τοπαλίδου, Γιωργής Τσουρής, Αλέξιος Φουσέκης, Βικτωρία Φώτα
Πληροφορίες:
Ημερομηνίες: Έναρξη: 22 Φεβρουαρίου 2018
Λήξη: 22 Απριλίου 2018
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη με Σάββατο στις 20:00 και Κυριακή στις 19:00
Τιμές εισητηρίων: 15€ (Γενική Είσοδος)
5€ (B’ Εξώστης)
Παρασκευή
13€ (Γενική Είσοδος)
5€ (B’ Εξώστης)
Σάββατο & Κυριακή
Διακεκριμένη: 22€
Α Ζώνη: 17€
Β Ζώνη: 15€ (Α’ εξώστης)
Γ Ζώνη: 5€ (Β’ εξώστης)
Φοιτητικό/Νεανικό/Ανω 65
Τετάρτη/Πέμπτη: 10€
Παρασκευή: 13€
Σάββατο/Κυριακή: 13€
(πλην διακεκριμένης ζώνης)