Είναι η γυναίκα που σπάραξε σαν είδε το λευκό φέρετρο του γιου της του Βαγγέλη να καταφθάνει στο πατρικό τους σπίτι στο χωριό Σέλλι της Κρήτης. Είναι η μάνα του Βαγγέλη Γιακουμάκη, η Μαρία.
Η κραυγή της έγινε πόνος, ο πόνος έγινε δάκρυ και το δάκρυ απόγνωση. Η φωνή της διαπέρασε τις καρδιές και τα αυτιά όλων όσων βρέθηκαν εκεί για να συνοδεύσουν το Βαγγέλη στην τελευταία του κατοικία.
Έμοιαζε να είναι παρούσα, αλλά στ” αλήθεια δεν ήταν, δεν είχε καμία επαφή με την πραγματικότητα δεν ήθελε να έχει καμία επαφή με αυτό που βίωνε εκείνη τη μαρτυρική μέρα που η ζωή της επιφύλαξε το πιο φρικτό της παιχνίδι.