Μήπως η Καλοκαιρινή Έκθεση του Royal Academy of Arts έχει μετατραπεί σε προσωπικό στοίχημα του καλλιτέχνη και curator Grayson Perry;
Ναi και ο ίδιος είναι και ο συντονιστής και ο curator της έκθεσης για το 2018! Το όνομά του εμφανίζεται σε λαμπερά πανό κάτω από την πλατεία του Piccadilly. (Όλα αυτά τα πανό είναι έργα του Grayson Perry, φυσικά.)
Ο αυτοσεβασμός του είναι απεριόριστος. Η εξοργιστική του φαγούρα να είναι διάσημος πιθανότατα συνέπεσε με την πρώτη του, έντονη τσιρίδα. Όλη αυτή η σαγηνευτική και αυτοαντανακλώμενη “προσπάθεια” ενήργησε εις βάρος της δικής του τέχνης; Ναι.
Όπως πάντα, πολλά από τα έργα είναι προς πώληση, αλλά αν δεν είστε συλλέκτης (ή απλώς αισθάνεστε ότι οι τοίχοι σας είναι αρκετά διακοσμημένοι ήδη), μπορείτε ακόμα κι έτσι, ν’ απολαύσετε μια περιήγηση στους χώρους της βασιλικής ακαδημίας. Μεγάλα ονόματα όπως ο Banksy, ο David Hockney, ο Tracey Emin – και φυσικά ο Perry ο ίδιος – εμφανίζονται μαζί με πίνακες ζωγραφικής που στέλνονται από μέλη του κοινού.
Η τέχνη αγκαλιάζει όλη την πανεπιστημιούπολη και εξαπλώνεται και στους δρόμους του West End του Λονδίνου, με μια εγκατάσταση πάνω από 200 σημαίες σχεδιασμένες από φοιτητές της Ακαδημίας.
Το μεγαλύτερο μέρος των έργων που εκτίθεται πωλούνται με τα έσοδα να πηγαίνουν στις μη κερδοσκοπικές δραστηριότητες της Ακαδημίας, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης της επόμενης γενιάς καλλιτεχνών.
Μπορείτε να δείτε το Vote to Love του Banksy δίπλα σε έργο που απεικονίζει τον Donald Trump να κάνει σεξ με τη Miss Mexico. Κάποια από την τοποθέτηση των έργων τέχνης είναι σκόπιμο να αμφισβητήσει: ένας πίνακας μιας μαύρης γυναίκας τοποθετείται δίπλα σε μια ζωγραφιά του Oswald Mosley και μιας ομάδας μαυροφορεμένων, και ένα πορτρέτο του Nigel Farage που είναι κάτω από έναν από κάποιον που ρίχνει επάνω. Το Pain of Others του Idris Khan είναι επιδεικτικά τοποθετημένος δίπλα σε έναν πίνακα που απεικονίζει μια οικογένεια από το Grenfell. Και κάπου εκεί υπάρχει κι ένας καμβάς που λέει “Rich People Smell Funny”, … γιατί όχι;
Γεγονός είναι ότι το Royal Academy, που αισθάνθηκε, ακόμα και πρόσφατα πέρυσι, σχεδόν 250 ετών και όχι 250 χρόνια νέο, χρειαζόταν μία περσόνα, έναν εικονοκλάστη, όπως ο Perry, για να αναποδογυρίσει τα δεδομένα.
Ενώ το γεγονός ότι ότι οι αστυνομικοί κάποτε έπρεπε να απομακρύνουν τα έργα ζωγραφικής κατά τη διάρκεια της βικτωριανής εποχής σας δείχνει ακριβώς πώς όλο αυτό έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό ίδρυμα κατά τη διάρκεια της βρετανικής ιστορίας της τέχνης.
Κάθε καλοκαίρι για τους τελευταίους δυόμισι αιώνες, οι αίθουσες του Royal Academy γεμίζουν με έργα από όλη τη Βρετανία. Οι εκθέσεις ακολουθούν τις δραματικές αλλαγές του κόσμου και της τέχνης υποχρεωτικά και δίνουν την ευκαιρία στον κόσμο να σχηματίσει τη δική του εικόνα για την εξέλιξη της δημιουργίας.
Η έκθεση προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες οι οποίοι επίσης συμβάλλον στην καθιέρωση της έκθεσης ως πλατφόρμας τόσο για τους καθιερωμένους όσο και για τους άγνωστους σύγχρονους καλλιτέχνες.