«Δεν με φοβίζει πια όλο αυτό με την αναγνωρισιμότητα, το έχω ξεπεράσει από πολύ μικρός. Ίσως να “φταίει” το γεγονός ότι από πιτσιρικά με έμαθαν και το αντιμετώπισα στην ώρα του. Τώρα πια το χαίρομαι πολύ και το απολαμβάνω. Μου αρέσει όταν με πιάνουν και μου μιλούν στο δρόμο. Χρησιμοποιώ πολύ το μετρό και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οπότε κάνα δυο φορές μου έχουν μιλήσει κι εκεί – αν και όχι συχνά, γιατί ο κόσμος έχει τα δικά του προβλήματα, με εμένα θα ασχοληθούν; Αλλά όταν είμαι έξω για φαγητό ή για ποτό, μου μιλούν και μου αρέσει αυτό, όταν για παράδειγμα έρχεται ο άλλος και μου κάνει παρατηρήσεις για τη δουλειά μου. Στο παρελθόν ωστόσο έχω έρθει σε δύσκολη θέση. Θυμάμαι μία θαυμάστρια που μου έκανε συνεχώς δώρα. Μόνο σπίτι δεν μου είχε αγοράσει! Είναι κολακευτικό όλο αυτό αλλά, όταν δεν υπάρχει αμφίδρομο συναίσθημα, δεν μπορείς να το προχωρήσεις»

Tι είναι για τον Πέτρο Κωστόπουλο το «Πρωινό mou»;