Έχασε τον πατέρα της όταν ήταν 8 χρονών και την μητέρα της στα 23. Της λείπουν
και δεν το κρύβει «Μου λείπουν πολύ οι γονείς μου, ιδίως στις χαρές. Όταν μου συμβαίνει κάτι καλό, σκέφτομαι την μαμά μου και πόσο θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί της. Το θέμα οικογένεια λοιπόν για μένα βασίζεται εκεί. Από πολύ μικρή έμεινα μόνη μου και αναγκάστηκα να παλέψω για να ζήσω. Ήξερα ότι δεν είχα κανέναν, πως έπρεπε να είμαι αυτόνομη, ανεξάρτητη και να μπορώ να τα βγάλω πέρα και στα εύκολα και στα δύσκολα. Εκεί μάλλον στηρίζεται και το ότι κατά βάθος είμαι αντράκι.Νιώθω τυχερή που είμαι αρτιμελής, έχω την υγεία μου και μπορώ να ζήσω και να τα βγάλω πέρα. Είχα μια νοημοσύνη η οποία με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου. Να σπουδάσω φιλολογία, μετά να ξανασπουδάσω υποκριτική και να κάνω την δουλειά που θέλω. Για αυτά τα δύο μόνο νιώθω τυχερή. Κατά τα άλλα δεν μου έχει φερθεί καλά η ζωή»