Mιλώντας στο περιοδικό ΕΓΩ ο Γιώργος Τράγκας αναφέρθηκε σε δύσκολες στιγμές που έχει περάσει.
Είναι σοκαριστικό το ότι ήσασταν σχεδόν τυφλός;
Δεν έβλεπα. Στην τηλεόραση φορούσα γυαλιά, τα οποία όμως δεν μου πρόσφεραν τίποτα στην ουσία. Έτσι κατέφυγα στο ιατρείο του Σπύρου Γεωργαρά στη Γλυφάδα. Τον ρώτησα «θα δω;» και μου απάντησε. «Έχεις καταρράκτη. Θα το διορθώσω». Μου έβαλε ένα τζάμι να βλέπω μακριά, αποκαταστάθηκε η όρασή μου και βλέπω πάλι. Το διαβήτη πρέπει να τον προσέχει κανείς αν θέλει να κάνει έρωτα, να συμμετέχει το καλοκαίρι στις χαρές της θάλασσας. Δεν πρέπει ο διαβητικός να κάθεται πολύ στον ήλιο, αλλά οφείλει να κολυμπάει γιατί το ζάχαρο ισοπεδώνεται στο μετρητή σου. Σου αυξάνει το θυμοειδές. Γίνεσαι δυσάρεστος πολλές φορές στους ανθρώπους σου. Πρέπει να έχεις αυτοσυγκράτηση. Ο διαβήτης είναι «συντροφάκι» Είναι γλυκούλης, φτάνει να τον παίξεις καλά.
Επηρέασε της ζωή σας;
Το ανακάλυψα όταν συνεργαζόμουν με το Star. Σκίζονταν τα χείλη μου. Ταυτόχρονα έβγαλα ένα μικρό απόστημα στα απόκρυφα σημεία. Πήγα στο γιατρό φοβούμενος για το χειρότερο και εκείνος μου συνέστησε να κάνω μια εξέταση ζαχάρου. Όταν όντως την έκανα και η μέτρηση έδειξε 4,3 μου είπε χαρακτηριστικά «Δεν έχεις πέσει ακόμη λιπόθυμος; Είσαι σε προ κωματώδη κατάσταση» και εγώ του απάντησα «Κούνια που σε κούναγε». Έπειτα από τις εξετάσεις, φάνηκε ότι έχω γεννηθεί πολύ γλυκούλης, ζαχαρένιος. Από σαράντα δύο χρονών κάνω θεραπεία με ινσουλίνη. Είναι διαβητικός β τύπου. Κάνω τρεις ενέσεις την ημέρα. Είμαι στις 56 μονάδες. Το γεγονός ότι μπαίνω και βγαίνω πρωί-βράδυ στο χάλι της πολιτικής με αυτή την ένταση με στρεσάρει. Μου ανεβάζει 0,30-0,40 το μετρητή. Όταν βγαίνω από το στούντιο του ραδιοφώνου, οι μετρήσεις ζαχάρου μου είναι διαφορετικές. Αισθάνομαι να πέφτουν οι σοφάδες μου. Είναι μεθυστική η επικοινωνία. Κάνω ένα θεατρικό αλλά πολύ δημοσιογραφικό show. Πολλοί μου γράφουν «Τι ψυχή θα παραδώσεις» και τους απαντώ «θα σας συναντήσω στην κόλαση. Πράγματι μου προκάλεσε μία ζημιά. Έκανα δύο εγχειρήσεις στα μάτια λόγω οπίσθιου πυρηνικού καταρράκτη . Δεν έβλεπα τίποτα. Κανείς δεν ήξερε πως ήμουν δυόμιση μήνες τυφλός. Έβλεπα ένα “γάλα” μπροστά μου»!
Δείτε επίσης: Η Vienna Classic Orchestra έρχεται τον Δεκέμβριο στο Πάνθεον
Αλέκα Κανελλίδου: Ένα «Ταξίδι στο Όνειρο»