Τα πρόσωπα του τρίπτυχου έργου έργου της Σιμον Ντε Μπωβουάρ “Προδομένη γυναίκα” (1967) είναι γυναίκες μέσης ηλικίας, που ωριμάζουν και νοιώθουν την προδοσία γύρω τους. Γυναίκες της μοναξιάς.
Τρεις γυναίκες δημιουργούμε σ’ ένα κείμενο σκληρότητας, ωμότητας, προβληματισμού, ένα ψυχογράφημα για ανθρώπους που βιώνουν την απομόνωση και την αποξένωση, τη βια απ’ τους ανθρώπους και απ’ τη κοσμοπολίτικη μεγαλούπολη. Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ βάζει τον άνθρωπο απέναντι στον εαυτό του, στις ευθύνες του και στις αποτυχίες του. Η Μυριέλ βρίσκεται μόνη την παραμονή της πρωτοχρονιάς σ’ ένα διαμέρισμα στο κέντρο του Παρισιού, σε κακή ψυχολογική κατάσταση, εγκαταλελειμμένη απ’ όλους και απομονωμένη. Αυτή τη βραδιά που όλοι βρίσκονται με δικούς τους ανθρώπους αυτή ανακαλεί βίαια τις σχέσεις και τα άσχημα βιώματα της ζωής της.
Η μοναξιά είναι αφόρητη, θανατερή. Η Μυριέλ αποδίδει ευθύνες σε όλους τους άλλους και προσπαθεί να κρατηθεί από φαντασιώσεις και γεγονότα χωρίς να προϊδεαζόμαστε που θα οδηγηθεί. Βλέπει να γερνά και να προδίδεται από τους άντρες της ζωής της και τους οικείους της. Στον παραληρηματικό της μονόλογο θέτει θέματα υπαρξιακά και αυταπάτης με αφοπλιστική ωμότητα. Τα λάθη της ζωής της πολλά, δικά της; των άλλων; Η Σιμον Ντε Μπωβουάρ αφήνει το θεατή ν’ αποφασίσει, ν’ αποφασίσει για την αιτία της ανθρώπινης μοναξιάς και τι απορρέει από τις σχέσεις της αστικής οικογένειας. Αυτή την αστική τάξη η Μπωβουάρ καταδίκαζε σ’ όλο τη έργο της ζωής της.
Μετάφραση, διασκευή, σκηνοθεσία, Αθηνά Κεφαλά, η Μάνια Παπαδημιτρίου παίζει τη Μυριέλ, τσέλο η Μαίρη Σκοπελίτη.
Ευχαριστούμε το Γιώργο Ζιάκα, τη Λίντα Πεπέ, τη μπουτίκ της Vanesssa. Φωτογραφίες Σπύρος Δομαζάκης, Θανάσης Κεφαλάς.
SIMONE DE BEAUVOIR
Γεννημένη ως Simone Lucie-Ernestine-Marie-Bertrand de Beauvoir στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Παρίσι της Γαλλίας, σπούδασε στο πανεπιστήμιο École Normale Supérieure, όπου και συνάντησε το 1921 τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ.
Το 1981, συνέγραψε το «La Cérémonie Des Adieux» (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Σαρτρ.
Η Μποβουάρ θεωρήθηκε η μητέρα (μετά το 1968) του φεμινισμού, με φιλοσοφικά γραπτά που συνδέθηκαν, αν και ήταν ανεξάρτητα, με τον Σαρτριανό υπαρξισμό. Αγωνίστηκε για τη γυναίκα με ότι μέσα είχε.
Πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου του 1986 και τάφηκε πλάι στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο Μονπαρνάς του Παρισιού.