Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Ταχτσή χαρακτηρίστηκε από την κριτική ως αριστουργηματικό, κομβικό, επικό, μυθικό, ένα επίτευγμα της μεταπολεμικής λογοτεχνίας, το σημαντικότερο μυθιστόρημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ο ίδιος ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει «μια σύγχρονη ελληνική (ιλαρο)τραγωδία», προσθέτοντας ότι «εκφράζει και θα εκφράζει για πολύ καιρό ακόμα τον ψυχισμό του Έλληνα». Δεν είχε άδικο.
Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες της Εκάβης και της Νίνας που η μοίρα ένωσε τους δρόμους τους χρωματίζεται ο καθρέφτης της νεοελληνικής κοινωνίας με όλες τις αντιφάσεις της. Αγωνίες, βάσανα, αγώνας για επιβίωση, πάθη, ψέματα και απογοητεύσεις, μικροί και μεγάλοι καημοί, όνειρα για μια καλύτερη ζωή, γάμοι και θάνατοι, μνήμες και περασμένα μεγαλεία. Αλλά και αγάπη κι όλη η ομορφιά της ζωής όπως τη βίωσαν οι δυο αυτές γυναίκες, χρωματίζουν με χιούμορ και τρυφερότητα την Ελλάδα από την αρχή του αιώνα μέχρι την Κατοχή και τον Εμφύλιο.
Όπως σημειώνει ο Θανάσης Παπαγεωργίου: «Το τρίτο στεφάνι δεν καταδεικνύει την Ελλάδα που πέρασε μέσα από ιστορικά γεγονότα ή ντοκουμέντα. Είναι οι άνθρωποι που έχτισαν την ιστορία, εκείνοι που με τον τρόπο της σκέψης και της ζωής διαμόρφωσαν τις συνθήκες της πνευματικής της ανάπτυξης. Επειδή μία χώρα οργανώνει τη ζωή της και πορεύεται έτσι όπως θέλει ο λαός της, γιατί αυτός είναι η χώρα. Κι αν αυτός ο λαός άγεται και φέρεται από τις πολιτικές συνθήκες, δεν παύει να την διαμορφώνει».
Το κορυφαίο και μοναδικό μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή που αποτέλεσε τομή στη σύγχρονη λογοτεχνία και αγαπήθηκε όσο λίγα θα παρουσιασθεί στη Σκηνή Σωκράτης Καραντινός της Μονής Λαζαριστών, σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου, ο οποίος σκηνοθετεί στο ΚΘΒΕ για πρώτη φορά.
