Το M Train της Πάτι Σμιθ άργησε αλλά τα κατάφερε να εκδοθεί και να μεταφραστεί στα ελληνικά, αν και οι φαν της τραγουδίστριας, κατά πάσα πιθανότητα θα το έχουν ήδη στα ράφια τους σε αγγλική έκδοση!
Με το M Train η Πάτι Σμιθ μετακινείται στις περιοχές της μνήμης της. Ένα στοχαστικό κείμενο για τα ταξίδια, τις αστυνομικές σειρές, τη λογοτεχνία και την απόλαυση του καφέ. Ένα δυνατό και βαθιά συγκινητικό βιβλίο, το οποίο η μεγάλη μουσικός και ποιήτρια χαρακτήρισε «οδικό χάρτη της ζωής μου».
Τη χρονιά που εκδόθηκε το βιβλίο (2015) ήταν και 40η επέτειο του πρωτοποριακού άλμπουμ του Patti Smith, “Horses“, ένα ηχητικό boom που ακόμα στέλνει μετασεισμικές δονήσεις στο χώρο της μουσικής, της λογοτεχνίας και της μόδας.
Το νέο της memoir, “M Train”, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί μια προυστική ονειροπόληση που καλύπτει αυτές τις τέσσερις δεκαετίες: μια μαγική, μυστικιστική ξενάγηση που ξεκινά σε ένα μικρό καφενείο του Greenwich Village και τελειώνει σαν ένα όνειρο requiem στον ίδιο τόπο, περιλαμβάνοντας έναν ολόκληρο χαμένο κόσμο 253 σελίδες του.
Στο “M Train” το μονοπάτι της τροχιάς της Σμιθ χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα οράματα ενός λακωνικού καουμπόη που μπορεί να υπενθυμίσει σε μερικούς αναγνώστες του Sam Shepard, τον πρώην εραστή και συνεργάτη της στο έργο “Cowboy Mouth.” Περιγράφει επίσης μια σειρά τα καταπληκτικά φανταστικά όνειρα και την δεκαετή προσπάθειά της για την ιδανική καφετέρια και το τέλειο φλιτζάνι καφέ, το φάρμακο της επιλογής της.
Η Patti Smith μιλάει για ταξίδια στο Μεξικό. Ρέικιαβικ, Ισλανδία. Βερολίνο; Τόκιο; Λονδίνο; Ταγγέρη, Μαρόκο; και τη Μαδρίτη, ενώ κάνει την “απόβαση” της πίσω στο σπίτι της στο Michigan που μοιράστηκε με τον Φρεντ, και μετά το θάνατό του, στο East Village. Το βιβλίο επίσης περιέχει 18 κεφάλαια (και ένα σύντομο πρόλογο) που αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα τους σταθμούς στη ζωή της καλλιτέχνιδος.
Δεν υπάρχει πραγματική αρχή, μέση ή τέλος στο M Train αν και προσφέρει το πιο στρογγυλό πορτρέτο που θα μπορούσατε να ελπίζετε για μια ζωή που ζούσε έντονα, ειλικρινά και σε μια ατέρμονη αναζήτηση καλλιτεχνικού εμπλουτισμού. Καθώς τα βιβλία για τίποτα δεν πηγαίνουν, αυτό είναι πραγματικά κάτι.
“Δεν είναι τόσο εύκολο να γράφεις για το τίποτα…”