Το Game of Thrones, το οποίο αυτή την περίοδο βρίσκεται στην τρίτη σεζόν, αποτελεί τη μεγαλύτερη επιτυχία του δικτύου ΗΒΟ και έχει καθηλώσει και όλους εμάς.
Η αλήθεια είναι όμως ότι γεννιούνται τρία εκ βαθέων μεγαλα ερωτήματα: είμαστε σαδιστές, είμαστε μαζοχιστές ή μήπως είμαστε βιαστές; Διότι η αλήθεια είναι ότι από τον θάνατο – απαγχόνισμο του πατέρα Stark, που συνέβη στην πρώτη σεζόν, το τί έχει επακολουθήσει δεν περιγράφεται απλά με λόγια. Τί ερωτικές σκηνές μεταξύ αδερφού και αδερφής, τι παιδιά που σπρώχνονται από πύργους και μένουν ανάπηρα, τί πριγκίπισσες οι οποίες βιάζονται από αγροίκους τους οποίους ερωτεύοναι, τι νάνους που πίνουν και συνουσιάζονται με ό,τι πεινάει και περπατάει, τι νεαρούς βασιλιάδες που σκοτώνουν όλες τους τις ερωμένες κ.ο.κ. Επιπλέον, σε όλα αυτά προστίθενται άπειρες σκηνές βίας, απαγχονισμοί, κόψιμο δακτύλων, ολοκαύτωμα όπως και κατακρεούργηση γεννητικών οργάνων. Σε όλο αυτό το χαμό, προσθέτουμε ωραία γυναικεία γυμνά κορμιά, γυμνασμένα ανδρικά σώματα, τα οποία συνευρίσκονται σε διπλούς, τριπλούς και πολλαπλούς συνδυασμούς. Όταν λοιπόν όλα αυτά γραφτούν σε ένα χαρτί και αποδοθούν στην τηλεόραση, είναι εύλογο να αναρωτηθεί ένας κοινός νους: “τι σόι ψυχοσύνθεση έχουμε όλοι εμείς οι τηλεθεατές;”. Κι αυτό γιατί το Game of Thrones δεν αποτελεί παρά την αποτύπωση ενός μυθιστορήματος στην τηλεόραση, το οποίο, εάν το διαβάσεις, εξάπτει μεν τη φαντασία σου, αλλά όταν το παρακολουθείς σε μια οθόνη, διεγείρει τις αισθήσεις σου.
Η τρίτη σεζόν κυλούσε εξαιρετικά αργά έως και αδιάφορα, μέχρι τη σφαγή του Robb και της Catelyn Stark, σε ένα γάμο. Στο ίδιο επεισόδιο “η πολλά υποσχόμενη” Daenerys, η οποία ουκ ολίγες φορές μας έχει δείξει το εκπληκτικό κορμί της, αφήνει να εννοηθεί ότι θα υπάρξουν πάρα πολλές καυτές στιγμές με το καινούριο πρωτοπαλήκαρό της, ο οποίος –εντελώς τυχαία- είναι ένας ψηλός, ξανθός τύπος με ωραίο σώμα (ας θυμηθούμε ότι ο προηγούμενος μόνο στο χρώμα μαλλιών διέφερε). Κάποιο βύσμα θα έχει στη σειρά η κοπέλα.
Το Game of Thrones λοιπόν, μας δίνει, παρ’όλες τις αιματοχυμένες στιγμές, μία ελευθερία. Βγάζει από μέσα μας πρωτογενή και ζωώδη ένστικτα, τα οποία μας ταράζουν και μας συναρπάζουν ταυτόχρονα. Όλοι περιμένουμε το πότε ο Jaime Lannister (ο ωραίος της σειράς που έχει παίξει και στο “Oblivion” με τον Tom Cruise) θα γυρίσει να δεί την ερωμένη – αδερφή του και θα συνευρεθεί μαζί της, όπως επίσης όλοι αναμένουμε να δούμε πώς θα την πληρώσει ο εγωπαθής και αντιπαθητικός καρπός αυτού του έρωτα. Όλοι αγαπάμε το νάνο Lannister, ο οποίος παρ’όλη τη δυσκολία της εμφάνισής του παραμένει ο λογικότερος των λογικοτέρων εκεί, ενώ δεν κρύβουμε επίσης τη συμπάθειά μας για τον John Snow, το “μπάσταρδο” που περιμένουμε να διαπρέψει.
Μέσα σε όλα αυτά τα συναισθήματα της συμπάθειας για τον άσχημο, της συμπόνοιας για τον κοινωνικά μη αποδεκτό, της αηδίας για τον αιμομίκτη πλούσιο, της αποστροφής για τον διεστραμμένο βασιλιά, εμείς βρίσκουμε θέση ανάμεσα των αποβρασμάτων για να νιώσουμε ανώτεροι άνθρωποι. Ως προς το θέμα της παραγωγής και του υποκριτικού ταλέντου των συμμετεχόντων τα λόγια είναι περιττά και για αυτό αξίζει την πρωτιά που έχει στις προτιμήσεις του κοινού και είναι σαφώς καλύτερη από τις δεκάδες τούρκικες σειρές που κυκλοφορούν στην ελληνική τηλεόραση.
Το Game of Thrones μας εξιτάρει και αυτό είναι η καλύτερη απάντηση στην ερώτηση που οι ίδιοι θέσαμε στον εαυτό μας: Πώς γίνεται να αναρωτιόμαστε γιατί το βλέπουμε;
Ανακάλυψαν χαμένη Αιγυπτιακή πόλη στο βυθό της θάλασσας
Το gay φιλί ακριβώς δίπλα στην Ελένη Λουκά (του εξωτερικού)