Εδώ και 3 χρόνια περίπου έχω κόψει τα πολλά πολλά με την αγαπημένη μου τηλεορασίτσα, έχω μια άλφα τύπου επαφή από sites, blogs και youtube για το τι συμβαίνει αλλά άμεση επαφή σχεδόν καθόλου. Εκτός από τις στιγμές που περνάω απ’ το σαλόνι και παίζει Σουλεϊμάν ή ειδήσεις (νομίζω ο Σουλεϊμάν παίζει όλες τις ώρες συνέχεια, σε όλα τα κανάλια) και κάτι παίρνει το αυτί μου και μετά το μάτι μου.
Η αγάπη μου με την τηλεόραση ξεκίνησε την δεκαετία του 90’ και περίπου το 2005 αρχίσαμε να βρισκόμαστε σε διάσταση μέχρι που χωρίσαμε οριστικά. Συναντιόμαστε τυχαία που και που, επικρατεί αμηχανία και από τις δύο πλευρές αλλά καμία σκέψη επανασύνδεσης από την δική μου πλευρά.
Εκτός από το γεγονός ότι δεν έχω τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο μου θα σου αναλύσω παρακάτω τους λόγους που δεν μου κάνει αίσθηση να χαθώ στο ζάπινγκ, να δω τηλεμάρκετινγκ μέχρι τις πέντε το πρωί για τον καναπέ που δεν τον σκάνε οι δύο νταλίκες, για την κρέμα από βλένα σαλιγκαριού, για τέλειους κοιλιακούς, για το μίξερ που κόβει τα πάντα σε ότι σχήμα θες, και να κερδίσω ένα δώρο αν τηλεφωνήσω στα επόμενα 15 λεπτά.
Η δεκαετία του 90’ ήταν η εποχή που συνέχεια βλέπαμε πρωτοποριακά και καινούρια πράγματα για τα ελληνικά δεδομένα στην τηλεόραση όχι απαραίτητα ποιοτικά αλλά πραγματικά διασκεδαστικά. Οι ελληνικές σειρές αποτελούσαν θέμα συζήτησης το επόμενο πρωί, η Κορομηλά ήταν όντως star και η Μαλβίνα έβριζε ελεύθερα.
Μιας και είπα Κορομηλά .. Για ποιο λόγο να δω τηλεόραση όταν η Ρούλα έκανε το πρώτο «Πάμε Πακέτο» live στο Μπράβο, έσμιγε αδέρφια, θείες, συνιφάδες μετά από χρόνια, τους έφερνε απ’ το Αιντάχο,την Αυστραλία, το Γουαδαλκιβίρ και η μέση ελληνίδα νοικοκυρά πλάνταζε στο κλάμα. Επίσης είχε αυτούς τους πολύ πρωτότυπους διαγωνισμούς που έπαιρνες τηλέφωνο και έπρεπε να μαντέψεις πόσα μπαλάκια του τένις χωράνε μέσα σε ένα αυτοκίνητο; (Το αυτοκίνητο υπήρχε μέσα στο πλατό γεμάτο μπαλάκια και όποιος έβρισκε την σωστή απάντηση κέρδιζε το αμάξι!). Είχε και αυτές τις φοβερές συνεντεύξεις διασήμων που αν απάνταγαν λάθος ένας μηχανισμός με κάτι σαν μαξιλάρια τους χτυπούσε στο κεφάλι!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ: Σταθμός στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης η πρόταση γάμου στην Καίτη Γαρμπή από τον Διονύση Σχοινά λίγα λεπτά πριν αλλάξει ο χρόνος όπου δυστυχώς επισκιάστηκε από τον εγκλωβισμό της Ρούλας από τα δεκάδες μπαλόνια.
Μου λείπουν επίσης οι καταπληκτικές αισθησιακές ταινίες που έπαιζαν μετά τις 12 και ήταν 3D! Πάνω στην επίμαχη σκηνή έμφανιζόταν ένα λογότυπο 3D γυαλιών στην οθόνη και η τηλεοπτική εμπειρία πήγαινε ένα επίπεδο πιο πάνω. Ήταν η ίδια περίοδος όπου κυκλοφορούσε ένα περιοδικό με κομμάτια ενός δεινόσαυρου σε κάθε τεύχος και αν αγόραζες όλα τα 5,423 τεύχη είχες ένα ωραιότατο μοντέλο του Τειρανόσαυρου Ρεξ.
Μου λείπει και ο Υπαστυνόμος Ρεξ, το Art Attack και άλλα δεκάδες προγράμματα που ήταν το κατάλληλο τηλεοπτικό προιόν την κατάλληλη στιγμή. Η Σφαιτερίστρια η Μαριμάρ αι κοστενίτα σόι, κλπ κλπ.
Δεν βλέπω πια τηλεόραση γιατί έζησα την είσοδο των reality με τον καλύτερο-χειρότερο τρόπο. Θυμάμαι άπειρες λεπτομέρεις από το πρώτο Big Brother που παρακολουθούσαμε όλοι ανυποψίαστοι, το σκύλο τους την Λευκή, την Δώρα που μετά έβγαλε cd τον Τσάκα τον Προδρομο την Νικόλ ΟΛΟΥΣ. Το Bar με το θρυλικό χαρτάκι, το Gym Show που δεν έβλεπε κανείς.
Θυμάμαι την ανέμελη τότε Ελένη Μενεγάκη που τα καλοκαίρια για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχω καταλάβει πετούσε τους καλεσμένους της στην πισίνα. Την Τατιάνα να ψάχνει τα σκουπίδια της Ελένης και η Κουμπάρα της Ελένης η Νατάσα να δηλώνει σε συνέντευξη πως είχε κρυφτεί πίσω από σκουπίδια μαζί με μια φίλη της σε παρακολούθηση γκομενικού σκοπού.
Με το πέρασμα του χρόνου εμφανίστηκαν οι τούρτες του Αρναούτογλου, τα σήριαλ λιγόστευσαν τα Τούρκικα πλήθυναν, το στήθος της Πετρούλας είπε τον καιρό, Η Μενεγάκη πήγε μεσημέρι, Η Λαμπίρη λέει ειδήσεις, γενικά ήρθαν τα πάνω κάτω.
Οι τηλεθεατές είμαστε υποψιασμένοι πια! Έχουμε δει αρκετή αμερικανική τηλεόραση, έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες όποια στιγμή θελήσουμε μέσω ίντερνετ και σε γενικές γραμμές τα έχουμε δει σχεδόν όλα. Η πρωτοτυπία λείπει, τα ξένα concepts σε ελληνική μορφή τα έχουμε βαρεθεί και όπως λέει και η Βάνα στην Ελλάδα δεν γίνονται πράγματα.
Παρόλο που εντυπωσιάζομαι μόνο αρνητικά πλέον με την ελληνική τηλεόραση και είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι ο μόνος, ο κόσμος συνεχίζει και βλέπει όπως παλιά. Το dancing with the stars κάθε Κυριακή ήταν πρώτο θέμα συζήτησης στο twitter, τα Τούρκικα και το πρωινό του Mega σπάνε ρεκόρ τηλεθέασης για την εποχή (θα μου πεις δεν έχουν ανταγωνισμό) και δυο τρεις πολύ διάσημες εκπομπές απευθύνονται σε εγκεφαλικά νεκρούς τηλεθεατές.
Μεγάλωσα με την τηλεόραση, περίμενα καρτερικά τα αγαπημένα μου προγράμματα και έχω περάσει πολύ καλά μαζί της. Όσο όμως τα χρόνια περνούν πάμε και πιο πίσω, έχω δει να πέφτει μπιπ στην λέξη «σκατά» ενώ στα πάνελ πολιτικών συζητήσεων ακούγονται καθημερινά live πολύ χειρότερα και το 80% των εκπομπών είναι αναπαραγωγή και σχολιασμός διάφορων βίντεο.
Αγαπημένη μου τηλεόραση πλέον σε βλέπω διαδικτιακά κυρίως για να γελάω εις βάρος σου. Δεν σου το παίζω κουλτουροπατάτας έχω δει άπειρα σκουπίδια αλλά φτάνει ..