Ήτανε Τετάρτη, 24 του Απρίλη και μετά από πάρα πολλή σκέψη αποφάσισα να πάω στους Δαίμονες. Η αλήθεια είναι ότι άκουγα πάρα πολύ καλά λόγια για την παράσταση οπότε είχα και μία περιέργεια να πάω για να λέω και τη μαύρη μου αλήθεια.
Λοιπόν, συνοπτικά θα σας αναφέρω τις εντυπώσεις μου:
Η παράσταση διαρκεί αφόρητα πολύ. Θέλει τεράστια υπομονή για να μη κουραστείς και θα μπορούσε να διαρκούσε τουλάχιστον μισή ώρα λιγότερο. Τα σκηνικά είναι εξαιρετικά ενώ η εναλλαγή και το στήσιμο ήταν πολύ έξυπνη και γρήγορη. 12 points go to Γιάννης Κακλέας.
Τα παιδιά που περικλύουν τους στηρίζουν κατά πολύ όλη την παράσταση με το εξαιρετικό χορευτικό του ταλέντο και τις φωνητικές επιδόσεις.
Νικόλαος Καραγιαούρης & Μαρία Γράμψα: Οι τυχερές στιγμές της βραδιάς. Αξίζει να τους δείτε όχι μόνο για την εκφραστικότητά τους ως ηθοποιοί αλλά και για τις φωνητικές τους δυνατότητες που είναι αντάξιες της βαρύτητας μια αγαπημένης ροκ όπερας.
Παναγιώτης Πετράκης: Η ευχάριστη έκπληξη. Αν και δεν είμαι φαν, αυτές οι παραστάσεις του πάνε πολύ αφού ήταν άνετος, εκφραστικός, με σωστή κίνηση και μοναδική φωνή. Αν και δεν του το είχα με εντυπωσίασε ασύλληπτα!
Εβελίνα Παπούλια: Ωραία κίνηση και ωραία έκφραση. Κατα τα άλλα ….άστο καλύτερα. Τσιρίδα που τρυπάει το τύμπανο. Δεν καταλαβαίνεις σχεδόν τίποτε από αυτά που λέει. Από ένα σημείο και μετά τα βγάζεις από τα συμφραζόμενα. Είναι ηθοποιός και όχι τραγουδίστρια. Κακώς ουρλιάζει τόσο. Ανυπόφορο.
Άννα Βίσση: Τι να πούμε για την Άννα Βίσση. Πολύ ωραία φωνή και σε αυτό το είδος. Από εκεί και πέρα… από εκφραστικότητα ανύπαρκτη. Το γεγονός ότι παίζει την ανήλικη βασίλισσα… ασχολίαστο.
Εν κατακλείδι: Οι Δαίμονες είναι μία παράσταση με αδύναμο σενάριο και μέτρια μουσική αν εξαιρέσεις το βασικό τραγούδι που το ερμηνεύει εκπληκτικά η Άννα Βίσση με back vocals τον Παναγιώτη Πετράκη. Τα σκηνικά είναι εξαιρετικά και η εμφάνιση του Πετράκη το σημείο κλειδί του θεατρικού δρωμένου. Ο μη βασικός θίασος είναι πολύ καλός, η σκηνοθεσία επίσης, και με ένα άλλο σενάριο και μουσική, η παράσταση θα ήταν πολύ καλύτερη. Η διάρκεια της παράστασης εξαντλητική και χωρίς λόγο. Η Εβελίνα Παπούλια εκφραστική ηθοποιός, και “τσιριδοφώνος” ύπαρξη. Η Άννα Βίσση μας εξέπληξε με τη φωνή της αλλά δυστυχώς καταλάβαμε από που πήρε η Σοφία Καρβέλα το υποκριτικό της ταλέντο.
Πάντως την παράσταση να πάτε να τη δείτε. Και αυτό γιατί ασχέτως του αποτελέσματος πρέπει να στηρίζουμε τέτοιες μεγάλες προσπάθεις, οι οποίες πρέπει να αυξάνονται από δω και στο εξής. Στροφή στην ποιότητα.