Είναι ευχάριστο να βλέπεις ένα θρίλερ που δεν επαναπαύεται στα jump scares.
Το Don’t Breathe του Fede Alvarez έχει σίγουρα έξυπνο θέμα ανατρέποντας τους ρόλους θύτη και θύματος. Τρεις νέοι μπαίνουν στο σπίτι ενός τυφλού βετεράνου του πολέμου με σκοπό να τον ληστέψουν, και ο φαινομενικά εύκολος στόχος μετατρέπεται στον χειρότερο τους εφιάλτη.
Η μεγάλη επιτυχία του φιλμ είναι ότι σε έχει καθ’ όλη την διάρκεια στην άκρη της καρέκλας σου να παρακολουθείς με αγωνία. Αν και το στοιχείο της έκπληξης δεν απουσιάζει, οι στιγμές που θα πεταχτεί κάτι και θα σε τρομάξει είναι ελάχιστες (σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει δηλαδή στα περισσότερα μοντέρνα φιλμ που αναζητούν τον εύκολο τρόμο).
Το έργο δημιουργεί μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα καθώς όσο δύσκολα μπήκαν στο σπίτι ακόμα δυσκολότερα θα βγουν (αν τα καταφέρουν), πόρτες και παράθυρα κλειδαμπαρωμένα, σε ένα κυνηγητό σαν τη γάτα με το ποντίκι.
Η Alvarez παίζει με την αγωνία μας καθώς μας αφήνει να χαλαρώσουμε για να μας κάνει ξαφνικά να κρατήσουμε την ανάσα μας… κυριολεκτικά. Και ο Stephen Lang δίνει μια απόλυτα πειστική ερμηνεία στο ρόλο του τυφλού που δεν θα τολμούσες ποτέ να τα βάλεις.
Μια φρέσκια νότα στις ταινίες θρίλερ που αν το χάσετε, θα χάσετε!